دوستان سلام.
اعیاد شعبانیه رو به حضور همه ی شما شادباش می گم.
لطفا نوشته های بنده رو از نقد منتقدانه ی خودتون بی نصیب نگذارین.
(1)
سیمین بر و رو
می خواهمت رود!
مثل ویار زن به لیمو
(2)
قلبم
برّه ای نا آرام
می کُنیش آیا رام؟
(3)
بر نام من مپیچ
مجعول و منگ و گیج
مردی به نام هیچ
(4)
این چه عادتی ست؟
هرچه که بزرگ تر شدیم،
گرگ تر شدیم!
(5)
زنی در شعله می رقصید و می گفت:
"پس از من باز باران خواهد آمد؟"
چه مرگی(انتحاری) بد!
(6)
چرا بر علف ها سلامی نکردم؟
چه سردم!
من از جنس پاییز دردم!
ادامه مطلب ...
ببینید اثر هنرمند معاصر اسدالله عباسیان
1)
بازهم سیبی از درخت افتاد
دختران در گدار ظرف می شستند
اتفاق ها چه ساده می افتند
2)
نخل ها درست عین ما هستند
تشنه اند و کم بهانه می گیرند
نخلها ایستاده ،سر به زیر می میرند
3)
در کجای پله های آه مانده ایم؟
مثل کفتر کدام بام
دل به آب و دانه داده ایم؟
4)
«:نفرین به زن و وسوسه ی شیطان باد!»
نفرین مداومی که می گفت آن مرد
مردی که سحر رقص کنان جان می داد!
5)
مگر بر سر شاخه های سترون بهاری شکفته ست
که مرغان چنین بال و پر می گشایند
نه! ماری نهفته ست!
6) (برای جوان تر ها)
شادم،که مقابل تو تا می ایستم
حالی ست مرا که بی تعارف
من صاحب سایه ی خودم هم نیستم!