سلام دوستان.
دیرکرد مرا بر من ببخشایید.
پریشان گویی های این بارم کمی شبیه سه پاره هایی ست که دوستان شاعرم تا کنون سروده اند.
مرا از نظرها و نقدهاتون بی نصیب نگذارین.
این قرارمان نبود
اولش سلام
بعد والسلام
این قرارمان نبود
اولش به ارتباطمان کمک کنیم
بعد، رفته رفته رفته شک کنیم
این قرارمان نبود
بی خبر جدا شوی
از من و خودت رها شوی
این قرارمان نبود
خسته از نگاه هم شویم
سدّ راهِ هم شویم
این قرارمان نبود
مال هم شویم
بعد، بی خیال هم شویم
این قرارمان نبود
عاشقم شوی
آینه یْ دِقم شوی
این قرارمان نبود
عاشقت شوم،
مرد سابقت شوم
این قرارمان نبود
اولش طنین خنده های قاه قاه
آخرش نگاه ِ گاه گاه
این قرارمان نبود
بی قرار خنده ی کسی شوی
سایه سار هر خسی شوی
این قــِ.... پس قرارمان چه بود؟
تا همیشه خدا،خدا خدا کنیم
تا ابد برای هم دعا کنیم