آمد اما....

آمد اما خستگی هایش خرابش کرده بود

برف رخسار نجیبم غصه آبش کرده بود

پرسش از من ،آه!اما سر به زیر و ساکت و...

لحظه های سخت دور از من جوابش کرده بود

بس که در شبهای سرد بی کسی بیدار ماند

لحظه ی دیدار اما شوق خوابش کرده بود

گفتگوی من ؛ وَ اما لرز لرز شانه هاش

دست عکاس و سکوتی که مجابش کرده بود

چهره اش غمبار،عکسش زار،گنگ؛

دوربین خاطراتی محو قابش کرده بود

پله ها را دو به دو افتان و خیزان آمد و ...

اشتیاقی سخت  که پر اضطرابش کرده بود